روایات.در سفر به وطن اصلی و جایگاه ابدی یعنی سفر آخرت، چون هرمسافری که پا در این جاده میگذارد ممکن نیست دوباره برگردد واز مشکلات و نیازها و توشهای که برای آن لازم است، خبری برای دیگران بیاورد، لذا باید از طرف کسانی که با ویژگیهای این سفر کاملاً آشنا بوده واز فراز و نشیب این راه باخبرند، راهنماییهای لازم در اختیار ما قرارداده شود تا زاد و توشهای در خور آن فراهم سازیم. پس باید سراغ آن خالقی برویم که معمارِ ساختمانِ وجودِ انسان است و ابتدا و سرانجام انسان و منازلی را که او میپیماید، از علم بیکران او پنهان نبوده و نخواهد بود و نیز باید به دستپروردگان مستقیم خدای متعال که انبیا و اولیایعظیمالشأن اویند مراجعه نمود و نشانههای راه و خصوصیات مقصد و توشهای را که در این مسیر به کار میآید از آنان سؤال نمود. قرآن کریم به روشنی و وضوح بهترین توشه آخرت را معرفی میفرماید: و تزودوا فانّ خیرالزاد التقوی برای سفری که در پیش دارید، زاد و توشه بردارید وبهترین توشه برای این راه، تقوا میباشد{M، (بقره، آیه 197). لازم است بدانیم تقوا در قرآن کریم دارای معنای وسیع و گستردهای است و در هر جایی متناسب با ویژگیها و شرایط خاص آن مورد به کار رفته است ولی همه آن موارد در واقع شاخ و برگ یک درخت بوده و همگی در معنای خداترسی و پروا داشتن از خدا و خداوند را درنظر داشتن و از حدود الهی تجاوز ننمودن مشترکند. در سخنان پیشوایان دین و به ویژه در کلمات پیشوای پرهیزگاران، امام المتقین، علی(ع) توجه ویژهای به مسأله تقوا شده و نکتههای ظریفی را پیرامون آن بیان فرمودهاند. در قسمتی از یکی از خطبههای نهجالبلاغه چنین میفرمایند: فاعتصموا بتقویالله فان لها حبلاً وثیقا عروته و معقلاً منیعا ذروته پس به تقوای الهی روی آورید که رشته آن استوار و دستگیره آن محکم و قلهبلند آن پناهگاهی مطمئن میباشد{M، (نهجالبلاغه، محمد دشتی، خطبه 190، فراز 3، ص 372). در خطبهای دیگر چنین میفرمایند: از خدا برای پرهیزکاری یاری بخواهید و برای انجام دستورات خدا از تقوا یاری بجویید چون تقوا، امروز سپر بلا و فردا راه رسیدن به بهشت است. راه تقوا روشن و رونده آن بهرهمند و امانتدارش خدا که حافظ آن خواهد بود. تقوا هموارهخود را بر امتهای گذشته و حال عرضه کرده و بر آینده نیز عرضه میکند زیرای فردای قیامت همه به آن نیازمندند آنگاه که در قیامت آفریدهها را گیرد میآورد و آنچه را داده پس میگیرد و درباره همه نعمتها میپرسد، پس چه اندکند آنان که تقوا را برگزیدند و بار آن را به درستیبر دوش کشیدند، (نهجالبلاغه، محمد دشتی، خطبه 191، ص 378) و از همینجا میتوان نتیجه گرفت که بدترین توشه بیتقوایی و خداوند را در امور و کارها در نظر نداشتن و حدود الهی را مراعات ننمودن است که این نیز دارایدامنه گستردهای است ولی در روایتی از حضرت علی(ع) صریحا از ظلم به عنوان توشه نامناسب و بد، نام برده شده که آن نیز خود فرعی و شاخهای از بیتقوایی است میفرماید: بئس الزاد الی المعاد، العدوان علیالعباد ظلم به بندگان خدا، توشه بدی برای آخرت است{M، (میزانالحکمه، چاپ دفتر تبلیغات اسلامی، ج 5، ص 596). ناگفته پیداست که ظلم نیز خود موارد بسیاری را در بر میگیرد که درباره آن باید به تفصیل بحث نمود.
سلام وب خوبی دارید ولی چون نوشته هاتون به رنگ مشکیه و قالب وبتون هم مشکیه نوشته ها معلوم نیستند و اگر آن ها را هم هایلایت کنیم نوشته ها قاتی پاتی است گفتم بگویم تا بدانید.
وب خوبی دارید به وب من هم سر بزنید.