مسلک و فلسفه زندگی بر نوعی اعتقاد و بینش و ارزیابی درباره هستی و بر یک نوع تفسیر و تحلیل از جهان مبتنی است. نوع برداشت و طرز تفکری که یک مکتب درباره جهان و هستی دارد، جهان بینی نامیده می‏شود.
میان انسان‏ها انواعی از جهان بنیی وجود دارد، ولی همگی آن‏ها را می‏توان براساس پذیرفتن ماوراء طبیعت و انکار آن، به دو بخش کلی تقسیم کرد:جهان بینی الهی، و جهان بینی مادی.
جهان بینی الهی:که مبتی بر سه اصل می‏باشد:
1 - اعتقاد به خدای یگانه
2 - اعتقاد به معاد و زندگی ابدی برای هر فردی از انسان در عالم آخرت.
3 - اعتقاد به بعثت پیامبران توسط خدا برای هدایت بشر به سوی کمال نهایی و سعادت دنیا و آخرت.
این اصول سه گانه در واقع پاسخ هایی است به اساسی‏ترین سؤالاتی که برای هر انسان آگاهی مطرح می‏شود:مبدأ هستی کیست؟پایان زندگی چیست؟از چه راهی می‏توان بهترین برنامه زیستن را شناخت؟
جهان‏بینی مادی:
جهان بینی مادی براساس نگرش نفی خدا و قیامت از جهان هستی شکل گرفته است. در این جهان بینی، تمام هستی در جهان مادی و طبیعی خلاصه شده که هیچ آفریننده دارای شعور و ادراک، خارج از عالم ماده ندارد و هر چه هست، در همین عالم ماده است و چیزی به نام ماوراء طبیعت و خداوند و عالم دیگر (قیامت و رستاخیز) وجود ندارد و وجود انسان در وجود مادی او خلاصه می‏شود که با مرگ از بین می‏رود یا تغییر به اجزای دیگر مادی می‏شود.

برگرفته شده از:

www.jawab.ir