پایین ترین و کم ارتفاع ترین نقطه زمین(کشف 1935 میلادی)

«الم، غلبت الروم فی ادنی الارض و هم من بعد غلبهم سیغلبون» روم 1-3
«الف،لام،میم، رومیان شکست خوردند در نزدیکترین (پایین‌ترین) سرزمین و ایشان پس از شکست پیروز خواهند شد»
این آیه از جنگ‌های روم و ایران خبر می‌دهد؛ هنگامی که پیامبر در مکه حضور داشتند و ایرانیان بر رومیان پیروز گشتند، اما آیات قرآن علی‌رغم دیدگاه عامه‌ی مردم خبر داد در آینده رومیان بر ایرانیان پیروز می‌شوند و جنگ در فلسطین، نزدیک‌ترین بلاد به عربستان واقع خواهد شد، پیش‌گویی قرآن به گواه تاریخ به واقعیت پیوست.
در این آیه، علاوه بر آن چه ذکر شد، جنبه‌ای دیگر از اعجاز نهفته است و آن این که «ادنی» در مقابل «اعلی» قرار دارد و از لحاظ دستوری، متضاد هم هستند، لذا «ادنی» به معنی یایین‌تر و «اعلی» که متضاد آن می‌باشد به معنی بلندتر است. در این صورت معنی آیه این خواهد شد:
«رومیان در پست‌ترین و پایین‌ترین سرزمین شکست خوردند»
یعنی یایین‌ترین نقطه از سطح دریا، چنان که روشن است جنگ ایران و روم در فلسطین واقع شده، در ناحیه‌ی "بحر المیت" در فلسطین که امروز طبق نظریه‌ی جغرافی‌دانان پایین‌ترین نقطه از سطح دریا، در زمین است.

«آیا انسان می‌پندارد که ما استخوان‌های پوسیده‌ی او را جمع نخواهیم کرد؟ آری ما حتی سر انگشتان او را که یکی از ظریف‌ترین نقاط بدن اوست بیافرینیم»
قیامه آیه 3-4
اشاره به سر انگشتان و اطراف آن است، کدام یک سخت‌تر است؟ آفرینش دوباره‌ی سر انگشتان یا خلق مجدد استخوان‌های بدن؟ در نگاه اول آفرینش هر دو مساوی است اما هنگامی که دانستیم خطوط سر انگشت همه‌ی افراد با هم تفاوت دارد و انگشت هیچ کس حتی دوقلوها به هم شبیه نیست به نحوی که اثر انگشت در تمام دنیا معرف شخصیت هر فرد است، پی خواهیم برد آفرینش دوباره‌ی آنها مهمتر و به مراتب سخت‌تر است. شاید اشاره‌ی قرآن این باشد تا به ما بفهماند، خداوند قادر است حتی ویژگی‌های شخصیتی افراد را دوباره بیافریند. اعجاز سر انگشت و راز درون آن چیزی است که بشر در قرن نوزدهم بدان دست یافت و متوجه گردید که سر انگشتان انسان دارای خطوط مارپیچی می‌باشد که امتداد و قرار گرفتن آنها در انسانها متفاوت است. لذا در اماکن پلیسی و جنایی ابزار مناسبی برای کشف جنایات محسوب شد.

اثر ارتفاع روی بدن و تنگی نفس

«آن کسی را که خدا بخواهد هدایت کند سینه‌اش را با پرتو ایمان گشاده برای پذیرش اسلام می‌سازد و آن کسی را که خدا بخواهد، گمراه کند، سینه‌اش را به گونه‌ای تنگ می‌سازد که گویی به آسمان صعود می‌کند»
«سوره‌ی انعام آیه‌ی 125»

قرآن، قبل از به راه افتادن کاروان علم از راز عجیبی سخن به میان آورد و آن این که در اثر بالا رفتن انسان به آسمان فشار هوا کم می‌شود و تنگی نفس به فرد دست می‌دهد. اولین کسی که از زبان وحی به این مهم اشاره کرد حضرت محمد(ص) است، درحالی که هیچ وقت طبقات بالایی جو را نپیموده و مضاف بر آن هیچ یک از قلل عربستان آنقدر مرتفع نیست که به خفگی و تنگی نفس منجر شود، اما رسول خدا با بهره گیری از وحی قرآنی از مسایل بسیاری سخن به میان آورد که بعد از پیشرفت علم، بشر آنها را دریافت. یکی از این مسائل، اثر ارتفاعات بر انسان است.
در این آیه، خداوند عدم پذیرش اسلام را از جانب کفار به حالت فردی تشبیه می‌کند که می‌خواهد به آسمان برود، اما در آن بالا و بر اثر صعود سینه‌اش تنگ شده احساس خفگی می‌کند.
دکتر «صلاح‌الدین مغربی» استاد «طب فضا» در آمریکا و عضو انجمن طبی فضا در انگلستان می‌گوید: آن هنگام که به کاوش در تاثیر ارتفاعات بر انسان روی آوردیم، دریافتیم خلبانانی که ارتفاعات مختلف جو را می‌پیمایند در جاهای که ارتفاع از سطح دریا حدود 1000 پا باشد با مشکل تنفسی مواجه نخواهند شد، محدوده‌ای که پرواز، بدون مشکل صورت می‌گیرد، ولی چون ارتفاع به 16000 پا برسد خلبان به منطقه‌ی «تکافوء فیزیولوژی» وارد می‌شود و در آن محدوده به سیستم‌های تنفسی بدن، فشار وارد آمده، خلبان با کمبود اکسیژن مواجه می‌گردد.
با زیادتر شدن ارتفاع از 16000 پا تا 25000 پا، دستگاه‌های هوازی هواپیما و ابزارهای اکسیژن‌ساز، مختل شده و خلبان با مشاکلی چون بی‌هوشی، سرگیجه، سردرد، خواب آلودگی مفرط، تنگی تنفس، سختی دم و بازدم و سرفه‌های شدید، روبرو می‌شود. بعد از آن گازهای موجود در معده و روده رو به افول می‌نهد و بر دیافراگم بدن یا سیستم حاجزی فشار می‌آید.

بر گرفته شده از:

islam_pdf.mihanblog.com